Jak uczyć umiejętności społecznych dzieci ze spektrum autyzmu?

Wiele dzieci i rodziców ma problem z tym w jaki sposób uczyć dzieci i osoby ze spektrum autyzmu umiejętności oraz jak to robić. Najpierw należy odpowiedzieć sobie na pytanie: co dziecko już potrafi, a co powinno potrafić? Nie jest to łatwe, ponieważ nam rodzicom, terapeutom i nauczycielom wydaje się, że wszystkie rzeczy są oczywiste, nabywamy je z czasem, jako doświadczenie życiowe. Czy u osób ze spektrum autyzmu jest tak samo? Otóż nie do końca. Oczywiście dzieciaki ze spektrum również się uczą z wiekiem, ale nie tak samo jak inne dzieci. Nie zawsze też rozumieją wszystkie sytuacje, na ogół potrzebują pomocy, aby się w nich odnaleźć. Dobrą receptą na naukę zachowań społecznych jest wykonywanie scenek sytuacyjnych. Najlepiej zacząć od rzeczy najbardziej potrzebnych dziecku, np. ubieranie się, witanie.

Przyjmujemy np. jako pierwszy krok powitanie się. Należy dziecku dokładnie wyjaśnić jak to robić, jeśli dziecko potrafi czytać dobrze jest stworzyć taką receptę, z uwzględnieniem wszystkich szczegółów np.:
krok 1. Popatrz na osobę z którą masz zamiar się przywitać.
krok 2. Jeśli jest to osoba dorosła powiedz dzień dobry, jeśli Twój rówieśnik – część
krok 3. Poczekaj aż ta osoba Ci odpowie
krok 4. Uśmiechnij się do tej osoby.

Jest to oczywiście coś bardzo podstawowego, ale najlepiej od takich rzeczy zacząć, aby filary były dobrze ugruntowane. Z czasem wybieramy umiejętności bardziej rozbudowane, jednak najważniejsze jest, aby robić to po kolei.

Wprowadzoną sytuację najlepiej najpierw przećwiczyć „na sucho”, później próbujemy wykonać to z kimś dobrze znanym dla dziecka, jeśli mama wprowadza to np. z tatą bądź rodzeństwem, następnie sąsiadka, nauczycielka, aż dojdziemy do sytuacji w sklepie bądź na poczcie.

W momencie doboru zachowania do wprowadzenia spróbujmy się zastanowić jakie umiejętności są niezbędne do wykonania danej umiejętności, np.: nie da się opanować umiejętności zaczynania rozmowy z rówieśnikiem, bez opanowania przywitania.

Nie bójmy się wprowadzać czy przypominać takich oczywistych rzeczy, niektórym dzieciom naprawdę jest to potrzebne.

Jeśli chcesz, abym pomogła Ci stworzyć takie recepty, napisz, chętnie postaram się udzielić jakiejś rady. Powodzenia i trzymam kciuki!