Wielu rodziców zastanawia się jakie postawy rodzicielskie powinni wybierać. Co właściwie jest najlepsze dla dziecka? Dzisiaj zaprezentuje Wam najpopularniejszą klasyfikację postaw rodzicielskich wg Marii Ziemskiej. Model ten zawiera postawy właściwe i niewłaściwe. Optymalne postawy znajduje się w środku skali, bieguny stanowią jej nadmiar lub niedomiar.
Kiedy widzimy dziecko, które np. krzyczy w domu i biega, myślimy: łobuz, niegrzeczne dziecko itp. Otóż bardzo często nie to jest winą dziecka, że się zachowuje niewłaściwie, ale brak znajomości zasad. Rodzicom może się wydawać, że dziecko samo sobie przyswoi zasady zachowania poprzez naśladowanie dorosłych.
Drodzy rodzice, nauczyciele, pedagodzy etc. ułatwiajmy dzieciom życie w szkole, bardzo Was proszę. Co mam na myśli? Nie chodzi o to by wszystko było dla nich uproszczone, a raczej, żeby środowisko, czyli szkoła była przyjemniejsza.
Wiele rodziców i terapeutów spotyka się z problem, że nagle następuje zastój, cofnięcie. Niestety każdy z nas spotyka się z tym, ale nie traktujmy tego jako porażki. Kiedy zaczynałam swoją pracę ciągle czekałam na efekty i sukcesy, zastanawiałam się dlaczego tak wolno, co jeszcze mogłabym zrobić lepiej, co robiłam źle.
Oczywiście, że nie. Może wydają Wam się one trochę sztywne, ale tak naprawdę każde dziecko powinno się w tym odnaleźć, ponieważ wszystkie dzieci lubią mieć proste zasady zachowania, jasne konsekwencje, ponieważ wtedy czują się bezpieczne. Jest to jedna z najważniejszych potrzeb młodego człowieka, pamiętajmy o tym.
Wiele dzieci i rodziców ma problem z tym w jaki sposób uczyć dzieci i osoby ze spektrum autyzmu umiejętności oraz jak to robić.Najpierw należy odpowiedzieć sobie na pytanie: co dziecko już potrafi, a co powinno potrafić?
Zachowania trudne, wielu z Was spotyka się z nimi na co dzień, niestety. Bardzo ciężko je wyeliminować od razu, czasem jest to prawie niemożliwe. Zawsze warto próbować, w większości przypadków da się to zrobić, ale jak?
Motywacja dziecka jest trudną kwestią, często od niej zależy efekt naszej pracy. Rodzice, nauczyciele, terapeuci często spotykają się z niechęcią ze strony dziecka do udziału w zajęciach, odrobienia lekcji, przeczytania lektury itp. Dzieci ciągle powtarzają: ”a po co mi to?” I co na to odpowiedzieć?
Nagrody i kary, czyli o kiju i marchewce. W swojej pracy zawodowej zawsze zaczynam od marchewki, czyli nagrody. Wolę nie stosować zbyt wielu kar, wręcz unikam ich. Cały proces przyznawania nagród i kar musi być bardzo dobrze przemyślany i zaplanowany.